Muzaffer İnan ölüm döşeğindedir. Kendisine bakmakta olan gazeteci oğlu Kemal, her biri hayat mücadelesi ile dağılmış 2 ağabeyi Metin ve Azizle birlikte ablası Selmayı muhtemel son bir gece için eve çağırır. Büyük ağabey ile kavgalı olduğu gerekçesi ile eve girmeyip, yakınlardaki bir kahvede haber bekleyen Aziz dışında herkes, kendi yaşam kaygılarını ve streslerini yanına alarak eve gelir. Artık son saatlerini yaşamakta olan baba ile kısa bir süre ilgilenen kardeşler, çok geçmeden bulundukları dairenin, Altınoluk'ta yazlığın, bankadaki bir miktar paranın nasıl pay edileceğine ve evdeki eşyaların kime dağıtılacağına dair derin bir sohbete başlarlar. Eski defterler açılır, pişmanlıklar ve suçlamalar başlar. Herkesin her şeyi parçalayarak dağıttığı o gece, çalan bir kapı akılları karıştıracaktır. Kapıdaki Azeri aksanı ile kırık bir Türkçe konuşan genç kadın, içeride yatmakta olan kişinin babası olduğunu ve tüm mal varlığını annesine bıraktığını söylemektedir. Bir mal varlığına sahip olmak için kan bağı yeterli midir? Son bir gece, dört kardeşin birbirini tanıması için yetecek midir?nedir?