Yıl 2000. Uğur, Samsunda evine gitmek üzere minibüse biner. Radyoda, seksenli yılların popüler bir şarkısı çalmaya başlar. Uğur, kızı Berrakın bu şarkıyı söylediği zamana döner. 1980 yılında Sivasta makinist olan Uğur, eşi Handana Divriğiye depo şefi olarak atandıklarını ve taşınmak zorunda olduklarını söyler. Ancak lojman hakkı kazanmışlardır ve bu çok sevindiricidir. Komşuları Handana Divriğide yaşayan Alevilerden kötü bahseder ve Handanın endişelenmesine neden olur. Divriğiye gittiklerinde, kalacakları lojman henüz boşaltılmadığı için problem yaşarlar, ev bulamazlar ve imdat vagonunda yaşamaya başlarlar. Handan, lojman meselesi, Alevi komşuların varlığı ve demiryollarının tehlikeli oluşundan dolayı mutsuzdur. Aylar sonra lojman boşaldığında gelişen olaylar onları hayatlarında bambaşka bir noktaya taşır.